School en speed-friending

Ongeveer 2 a 3 dagen in de week moet ik naar school. Qua uren stelt het niks voor, maar er moet wel heel veel thuis gedaan worden. Zo moeten we voor maandag 6 hoofdstukken uit het marketing boek lezen. Echt een super fijn vooruitzicht. De studie die ik hier doe is International Sales and Marketing met als keuzevak Digital Marketing. De vakken die hieronder vallen zijn management, sales and marketing, economics en organisation mangement. Vanaf april begint digital marketing. Voor hoever ik het nu mee heb gemaakt, is het niet heel moeilijk, maar vooral even wennen(hopen dat dat niet heel moeilijk zo blijft). Ik zit met de twee Nederlandse meisjes in de klas (waarmee ik mijn eerste avond naar de bar ging). Vaak fietsen we met zijn 3e van en naar school. Het gebouw is net een paar weken in gebruik. Hiervoor was de Lillebælt University of applied sience verdeeld over 5 gebouwen. Nu zit het in één gebouw en is er plek voor 3000 studenten. Het gebouw is prachtig, veel glas en natuurlijk erg nieuw. Ik zit in een klas met, voor hoever ik nu heb gezien, alleen internationals. Het schijnt dat we met zijn 50e in de klas zitten, maar ik denk dat de meeste mensen niet op komen dagen omdat de colleges hier niet verplicht zijn. We zijn vaak met ongeveer 20 man.

Er is een organisatie: ESN; Erasmus Student Network die allemaal activiteiten organiseert. Zo hebben zij op zondag de stadswandeling georganiseerd en was er gister een Speed-friending. Speed-friending is een soort speed-daten, maar dan niet om een relatie te zoeken, maar om zo in contact te komen met andere internationals en zelfs locals. Het begon om 8 uur(vanaf 7 uur was het open), maar we moesten tot 5 uur op school zijn. Angie en ik voelden er weinig voor om helemaal naar huis te fietsen en daarna weer helemaal naar de stad (school is praktisch in de stad) dus we hadden besloten om ergens een hapje te gaan eten. We hadden de avond van tevoren op google wat goedkope restaurants opgezocht en we hadden besloten om bij een Italiaan Mona Lisa te gaan eten. Kaart erbij gepakt en een stipje gezet op de plek waar de speedfriending zou zijn en het restaurant was praktisch om de hoek. Nou niet dus. We zijn letterlijk een uur opzoek geweest naar het restaurant, maar konden het nergens vinden. Zelfs aan iemand gevraagd, maar zij was erg moeilijk te verstaan en het enige wat wij verstonden was: not close, not close. Toen zijn we maar naar een andere Italiaan gegaan om daar maar een pizza te eten. Erg leuk, maar ze hadden geen Engelse menukaart. Ik kan ondertussen wel een klein beetje Deens, dus bij ongeveer de helft van de ingrediënten kon ik ontcijferen wat er op zouden zitten en de andere helft was dus een gok. We hadden allebei een pizza uitgezocht en dronken een glaasje wijn. Na even gewacht kwamen de pizza’s + een enorme knoflookwalm. Misschien toch handig om te onthouden dat hvidløg knoflook is en helemaal voor als je een hele avond moet socializen en niet wil dat er een enorme walm om je heen hangt.

Toen we aankwamen bij Studenterhus hebben we even wat drinken gehaald en zijn we samen aan een tafeltje gaan zitten. Er stond een plastic bekertje op tafel met vragen die je eventueel zou kunnen stellen, maar toen we er eentje tegenkwamen van ‘make your own handshake’ hebben we die maar snel verstopt. Er waren 40 tafeltjes, dus 80 mensen. Ik had het geluk dat ik mocht blijven zitten. 8 keer kwam er iemand dus voor 4 minuten bij mij aan het tafeltje zitten. Je kreeg een sticker waar je je naam en je vlag op moest zetten, zodat iedereen wist hoe je heet en waar je vandaan kwam. Na aardig wat mensen gesproken te hebben, kwam er een meisje aan mijn tafel. Ik riep veelste enthousiast Oh you’re from Norway! Ze keek me aan alsof ze water zag branden en maakte me duidelijk dat dat toch echt de vlag van Denemarken was. Gelukkig konden we er allebei heel hard om lachen. Ook kwam er een Nederlandse meisje aan mijn tafel, blijkt dat ze in Eindhoven woont en precies in het zelfde gebouw les heeft als waar ik ook altijd les heb. Super toevallig! In de pauze heb ik nog een tijdje met een Italiaanse jongen gepraat, daarna kwamen er nog 8 mensen 4 minuten aan mijn tafel en er was nog een borrel. Het was echt heel leuk om al de verschillende nationaliteiten zo te spreken.