De eerste paar dagen

Daar stond ik dan, op 27-1-2017 8.55 op Schiphol. Netjes in de rij om mijn koffers in te laten checken. Na even gewacht te hebben, was ik eindelijk aan de beurt. Mevrouw van de incheck keek mij een beetje raar aan, waarom ik niet in de businessclass rij was gaan staan. Ik heb het goedkoopste ticket gekocht waarbij ik 2 koffers in mocht checken, blijkbaar was dat dus businessclass. Deze twee koffers had ik ook echt wel nodig, aangezien ik wel een bed en matras, maar geen beddengoed geleverd kreeg bij mijn kamer. Dus mijn backpack zat vol met alles wat ik verder voor dat bed nodig zou hebben (kussens, dekbed, dekbedovertrekken etc) inclusief handdoeken. En daar ging ik, opweg naar de businessclass lounge. Gelukkig was dit afscheid een stuk makkelijker dan toen naar Nieuw Zeeland. Het is immers ‘maar’ een half jaar en als er iets gebeurd ben ik zo weer terug. Waar ik 5,5 jaar geleden op Schiphol stond met het idee van waar begin ik aan, liep ik nu als een blij vogeltje door Schiphol heen. Na even een ontbijtje gegeten te hebben in de lounge, ben ik naar de gate gelopen. Als eerste mocht ik het vliegtuig in (en dit keer niet omdat ik met krukken en al in een rolstoel zat) en ik had 3 stoelen voor mij alleen. Na een pasta met rivierkreeftjes gegeten te hebben (om 11 uur in de ochtend) en een kopje thee gedronken te hebben, waren we alweer aan het dalen. (ook wel weer wat anders dan de drama reis van 40 uur en geen visum dat afgekeurd kon worden. Heerlijk!) Even moeten wachten op mijn koffer en backpack en toen was ik klaar om te gaan. Treinkaartje gekocht en de meneer die hielp vroeg of ik echt wel zeker deze trein wilde hebben, met maar 6 min overstaptijd in Kopenhagen, maar anders kwam ik dik 2 uur later aan dus die gok wilde ik wel wagen. Hoe ik het allemaal mee heb gekregen is voor mij nog steeds een raadsel, maar ik zal het niemand aanraden om met een backpack van 15kg een koffer van 23 kg omhoog te tillen + nog een klein koffertje van 10kg die in je andere hand zit. Maar gelukkig, ik zat in de trein naar Kopenhagen. Het eerste deel van de reis zat er op. Meneer had gelijks, 6 min om op een andere trein te stappen, waar alles in het Deens is aangegeven is toch wel een klein beetje krap, laat staan met 2 koffers, een backpack en een handtas. Dus ik mocht gaan rennen. Onderweg heb ik tegen iedereen UNSKULD(waar een cursus Deens wel niet goed voor is) geroepen nadat ik ze had aangereden met een van mijn koffers, maar gelukkig was ik nog net op tijd voor de trein. Op het station van Odense stond Flora mij op te wachten. Een Hongaars meisje, dat sinds anderhalf jaar in Odense studeert. We zijn met de taxi naar Rasmus Rask gereisd, de campus waar ik de komende 6 maanden zal gaan wonen. Ze opende de deur en mijn flatgenootje kwam gelijk kennis maken. Nadat we elkaar de hand hadden geschud was het eerste wat ze zei: You brought your cat! Bleek dat er een kat mee naar binnen was gelopen, maar het ijs was gelijk gebroken. We hebben onwijs veel gelachen toen we mijn kamer gingen inrichten met de, alles behalve luxe, spulletjes die er stonden en we zijn naar de supermarkt gegaan. Samen gekookt en van plastic bordjes gegeten, die zij toevallig had meegenomen. We dronken wijn uit plastic groene en roze bekertjes en de vensterbank hadden we gepromoveerd tot tafel. Hierna zijn we naar de bar op de campus gegaan, waar we met twee Nederlandse meisjes hadden afgesproken. Super gezellig!

De volgende dag zijn we, Angie en ik, naar de stad gegaan. Wat een wandeling van een uur bleek. Wat spullen gekocht voor mijn kamer en de gemeenschappelijke keuken. Daarna zijn we weer terug gelopen voor de tweedehands winkel, waar ik hoopte wat keukenspullen te kunnen kopen, aangezien alles hier reteduur is. Nadat ik praktisch de halve winkel leeggekocht had, liepen we weer terug naar ons huisje. Alles uitgepakt en we konden weer terug naar het begin van de stad voor de laatste dingen.

Op zondag was er een stadswandeling gepland. We moesten om 13.00 uur verzamelen op het station, maar omdat wij niet zo goed wisten waar we heen moesten zijn wij om 11.15 uur vertrokken. ’S ochtends vroeg hebben wij de fiets van Angie ergens opgehaald. We waren aardig moe toen we om 12.58 aankwamen bij het station, maar we konden de groep nergens vinden! Bang dat ze al waren vertrokken zonder ons hebben we rondjes op het station gelopen, maar nergens een groep. Totdat we aan de overkant van de straat een hele grote groep (ong 80 man) zagen staan. We liepen er naartoe en gelukkig was het niet een random groep mensen met een heel ander doel. De groep werd opgedeeld in 4 groepen, ik zat in groep 2 en Angie in groep 3, maar we zijn in dezelfde groep gegaan. Deze stadswandeling was oprecht heel saai. Ikzelf hou heel erg van architectuur, maar deze wandeling ging een soort van om het stadscentrum heen om het politiebureau, Anderson museum en de uitgaansgelegenheden te laten zien. Na de wandeling van 2 uur zijn Angie en ik weer naar Rasmus Rask gelopen, aangezien hier bij de bar spelletjesdag was. Na anderhalf uur spelletjes gespeeld te hebben, zijn we weer naar huis gegaan.